Witajcie dawno mnie tu nie było. Ostatni mój wpis był prawie dwa lata temu. Dużo się w tym czasie zmieniło w moim życiu. W maju 2022 zmarł mój ukochany tata i moje życie bardzo się zmieniło. Skończyły się moje koncerty w sanatoriach , wyjazdy do Buska i Krynicy. Niestety wszystko w życiu się kiedyś kończy i dla mnie pewien etap skończył się bezpowrotnie. Każdy z nas wcześniej czy później będzie się musiał zmierzyć ze śmiercią swoich rodziców. Myślę, że my niewidomi często jesteśmy niezwykle mocno związani ze swoimi rodzicami. Ja byłem bardzo mocno związany ze swoim tatą i dlatego tak trudno mi się pogodzić z jego śmiercią. Teraz na nowo próbuje poukładać sobie życie Ostatnio poznałem podstawy programu "Reaper" i próbuje samodzielnie nagrywać Oto jedno z pierwszych moich nagrań "Mario czy już wiesz". Ostatnio zupełnie przypadkowo znalazłem w moim komputerze który przez jakiś czass używała moja żona jej wpis który odnosi się bezpośrednio do tego utworu. Oto ten wpis mojej żony:
Moi Drodzy!
Wielu z Was słyszało piękną współczesną kolędę „Mario czy już wiesz”.
Mario, czy już wiesz, kim okaże się Twój syn, Twój mały chłopiec?
Mario, czy Ty wiesz, że te stópki dwie po wodzie będą kroczyć?
Czy Ty wiesz, że ta mała dłoń, powstrzyma wielki wiatr,
Że dałaś życie Temu, kto Tobie życie dał?
Mario czy Ty wiesz, że pewnego dnia, przywróci wzrok ślepemu?
Mario czy już wiesz, że Twój synek ma wybawić nas od złego?
Czy Ty wiesz, że Twój chłopiec już niebiańskie ścieżki zna?
Że patrząc w jego oczy, najświętszą widzisz twarz?
Ślepemu wzrok, głuchemu dźwięk, zmarłemu życia dar.
Chromemu krok, niememu pieśń, przynosi…
A Ty współczesna Mario w nieplanowanej, niechcianej ciąży czy wiesz kim okaże się Twój syn lub Twoja córka?
Jeśli nie ma oczu – to może będzie jak mój niewidomy mąż Armand, który ma niesamowity głos i wraz ze mną pomógł dziewczynce, która została zupełnie sama po samobójczej śmierci swojej Mamy?
Jeśli nie ma rączek i nóżek to może będzie jak Nick Vujcić? Ten dzielny mężczyzna jest nie tylko przystojny, ale zaraża ludzi optymizmem, a nawet założył rodzinę.
Mario, a czy Ty wiesz, jak bardzo potrzebne na świecie są autystyczne dzieci? Taka Greta Thunberg dajmy na to – wielu podchodzi do niej sceptycznie, ale czy troska o klimat to przesada?
Mario – nie powiedzieliśmy jeszcze ani słowa o Beethovenie! Wszyscy mówili, że nie ma szans zrobić kariery jako muzyk, ale on był głuchy na te argumenty.
Przykładów można mnożyć. Jeśli Twoje dziecko jest całkiem zdrowe – to tym bardziej daj mu szansę! Może nie będzie geniuszem, ale pomoże Ci na starość. Nigdy nie wiadomo!
Warto o tym pomyśleć, bo podobno kiedy jest zabijane dziecko w wyniku aborcji to całe niebo drży w posadach ze zgrozy!
Mario – czy Ty o tym wiesz?
6 replies on “Dawno mnie tu nie było…”
Armandzie, a może uda się jeździć z asystentem?
Myślę, że nie da rady z asystentem. Tata był moim menadżerem umawiał koncerty rozwieszał afisze w sanatoriach, sprzedawał bilety, prowadził konferansjerkę, był akustykiem i kierowcą. Miał działalność gospodarczą wystawiał faktury za moje koncerty. Robił to wszystko za darmo a mimo to ciężko było związać koniec z końcem Myślę, że nawet gdybym kogoś znalazł to nie wyszli byśmy na swoje
Miło Cię znów usłyszeć. 🙂 Pogratuluj żonie tekstu. Uważam, że bardzo wartościowy.
A co do koncertów, tak, kiedyś wszystko się kończy.
Witaj. Współczuję bardzo i składam najszczersze kondolencje. Wiesz, myślę też, że nawet jeśli znalazłby się ktoś taki, kto byłby w stanie zastąpić ci tatę w kwestii managera, to jednak wasze wspólne podróżowanie po miastach, koncertowanie i festiwale, na pewno bardzo by ci go przypominały i możliwe, że z kimś innym, przynajmniej na początku byłoby to dla ciebie ciężkie, może nawet nie do przejścia. Oczywiście mogę się mylić, jednak odkąd mój tata podupadł na zdrowiu i przestaliśmy jeździć wspólnie w ramach mojego koncertowania, nie wyobrażam sobie, żebym mogła do tego wrócić z kimś innym, a w szczególności, gdyby mi go zabrakło.
Masz rację Kasiu myślę, że było by mi trudno jeździliśmy z tatą ponad 20 lat.